پستی برای تازه کارهایی مثل خودم!
برای یک تازه‌کار، گمنامی موهبتی است که تکرار نمی‌شود. فرصتی بی‌نظیر برای این که بدون ترس، اشتباه کند، بیازماید و خود را محک بزند. بدون نگرانی از قضاوت شدن.
تا فرصت هست باید اشتباه کرد. اشتباه‌ها را همین اول کار، باید انجام داد، نباید برای آخر کار گذاشتشان.
اندر مزایای هر چه زودتر اشتباه کردن، در پست اشتباه می‌کنید که اشتباه نمی‌کنید! نوشته‌ام.
قدرت گمنامی در آزادی است که با خود به همراه می‌آورد. آزادی که موهبتی است برای خلاقیت. اما همین آزادی، اگر ملازمش، تعهد نباشد، ویران‌گر خواهد بود. در گمنامی، دست نویسنده برای نوشتن یا هنرمند برای خلق آثارش بازتر است.
همه حرف من گمنامی در ابتدای کار است. اینکه هنرمند از نگرفتن بازخورد و سختی های کار دل‌زده نشود و خود این را هم غنیمتی بداند و به تلاشش ادامه دهد و از اینکه ناشناس و کشف نشده مانده است، غم به دل راه ندهد. چه بسا شکوفۀ زود آمده، با بادی سرد، زود هم برود.
هر چه بالاتر بروی سقوط، دردناک‌تر خواهد بود پس همین پله‌های اولِ راه، زمین‌هایت را بخور.
آستین کلئون در کتاب هنرمندانه بقاپید که قبلا هم در پست تا می‌توانید تقلید کنید! درباره‌اش نوشته‌ام معتقد است که بی‌توجهی مردم نسبت به ایده‌های شما، در واقع چیز خوبی است، زیرا
شما تنها پس از این که واقعا کار خوبی خلق کردید، دوست دارید به شما توجه کنند. وقتی ناشناخته هستید و هیچ فشاری نیست.
وقتی ناشناخته هستید و چیزی وجود ندارد تا شما را در افکار عمومی جامعه نگران کند و نیازی نیست تا بخواهید آن را مدیریت کنید.
از گمنامی‌تان تا وقتی تمام شود، لذت ببرید و از آن سود جویید.
آستین کلئون در ادامه، راز معروف شدن را این‌طور برملا می‌کند که
برای معروف شدن کارخوب خلق کنید و آن را به اشتراک بگذارید. اول روی موضوعات خاصی تمرکز کنید و کار خوبی خلق کنید و سپس دیگران را دعوت کنید تا با شما به آن‌ها دقت کنند. بهتر است که روی چیزهایی که هیچ کس به آن ها توجه نکرده است متمرکز شوید و آن را به اشتراک بگذارید.
پی‌نوشت:
گمنامی در اینترنت و امنیت اطلاعات، مقوله‌ای گسترده و بسیار چالش‌برانگیز است، که اگر عمری بود به جنبه‌های جالب و زیبای آن خواهم پرداخت.