اردی‌بهشت تمامِ جانِ بهار است!
اردی‌بهشت جان! نمی‌دانم تو آمده‌ای تا به ما رسیده‌ای یا این ماییم که فصل‌ها را یکی‌یکی تاب آورده‌ایم تا به تو برسیم؟ اما الان و اینجا تو هستی و ما! و آمده‌ای تا ما لبِ جان‌مان را تر کنیم از طعم بهشتی‌ات.
که اردی‌بهشت، بهشتِ جان‌هاست!
بهشتِ جان‌های مشتاق است. خود را از نفحاتِ این نسیمِ روح‌پرور محروم نکنید. بگشایید ضمیرهای‌تان را تا هوای ادری‌بهشت، جان‌تان را تازه کند. ایمان بیاورید به فصل روییدن‌ها.
برخیزید و جان‌تان را به منتهای دنیا بیاورید. آن‌جا که چاره‌ای جز پریدن برای رفتن نیست.
اردی‌بهشت‌ِجان‌ها!
آری! بیار ما را، سودای از تو گفتن، سودای از تو بودن!
اردی‌بهشت، نوعی بودن است. بودنی از جنسِ شدن. اینجا هر بالقوه‌ای بالفعل می‌شود. اردی‌بهشت، بهشتِ جان‌های باروَر است. باورهای‌تان را اینجا، بارور کنید. سرودِ شدن، سر دهید و بشتابید به دیدار هستیِ عزیزتان. لایه‌لایه وجودِ خود را به نسیمی از بهشت مهمان کنید. بگذارید دلِ‌تان هوایی بخورد از جنسِ بهشت و رویش.
تا بشکفد از آن دانه‌های دلِ‌تان. جوانه‌های روح‌تان را از لطافت سرانگشتانِ بهشتی‌اش سیراب کنید.
چشم بگشایید به آتشِ حیاتی که اردی‌بهشت به جانِ طبیعت انداخته‌است. به شور و زندگی‌ای که از ناکجای عالم برای‌تان هدیه آورده‌است.
زمینِ مرده از پسِ‌بیداریِ فروردین، به رویشِ اردی‌بهشت رسیده‌است. ای به یَقظِه آمده! برخیز! بال بگشای و پرواز کن! به عالمِ جانها!
چرا که اردی‌بهشت، گاهِ جان‌های عاشق است.
اردی‌بهشت، مکتوب‌ها را فرا می‌خواند و زنده می‌کند! حیات‌ِ خفتۀ میان سطرها را بیدار می‌کند! کلمه‌های مشتاق زنده‌شدن، که به خوابِ سفیدِ کاغذ، رفته‌بودند، را صدا می‌کند.
موجِ بیداری‌اش حتی به مردابی که رویایِ دریا را دارد هم می‌رسد.
برخیز و بگشا دلِ‌خویش را به روی اردی‌بهشت، تا مگر فیضِ روح‌ُالقدس مددی کند و زنده شوی از این همه مردگی!
اردی‌بهشت، دَم مسیحاییِ طبیعت است که جان‌های عاشقِ رویش را زنده می‌کند.
هیاهوی حیات، در اردی‌بهشت است که اوج می‌گیرد و صلابتِ وجود را به تصویر می‌کشد.
رَست‌خیزِ جان‌های مستعدی است که رویای رویش در سر دارند.
با گذر از کوچه پس کوچه‌های اردی‌بهشت، شدن‌ها به بودن‌ها می‌رسند. می‌شوند آن‌چه باید بشوند. شاید‌ها و باید‌ها به بودن‌ها می‌پیوندند تا خردادی پربار را نوید دهند.
آمدن اردی‌بهشت، هر روییدنی را باورِ بالیدن می‌بخشد.
اردی‌بهشت را به کلماتی از جنسِ روح مهمان کنید.
به خانۀ اردی‌بهشتی من خوش آمدید!
تا فصل‌ِ چینشِ این رویش‌ها، همراه این خانه بمانید.