من یک کلکسیونرم. اما به جای جواهر، تمبر یا نقاشی، کلماتی جا مانده از زمان را جمع می‌کنم.   گزین‌گویه‌ها، پاره‌هایی از خردِ بی‌زمان   صیادِ پاره‌هایی از خردِ بی‌زمانم (خِرد پاره‌ها!)؛ در میان انبوهی از تفصیل‌ها و توصیف‌ها. مکتوب‌ها را در پیِ یافتن قطعه‌ای از آن حقیقتِ از دست‌رفته می‌کاوم تا افسونی از تسلی […]

فرشته مولوی در کتاب «از نوشتن» از وبلاگ‌نویسی می‌گوید. جستار «وبلاگ‌نویسی: سرگرمی یا فرهنگ‌سازی» را در سال ۸۸ نوشته است. آن وقت‌ها که وبلاگ‌نویسی فارسی در اوج بود. جای حرف‌هایش را برای امروز که حتی شبکه‌های اجتماعی، عرصه و زمان را برای وبلاگ‌نویسی تنگ‌تر کرده‌اند خالی دیدم.  نثر فرشته مولوی را دوست دارم، انتخاب واژه‌هایش […]

وقتی از کتاب حرف می‌زنیم از چه حرف می‌زنیم؟ از بویِ آن. از جنسِ کاغذش. از وزنی که میان دستان‌مان سنگینی می‌کند. از حروف‌چینی و چاپش. از طرحِ روی جلد کتاب. از قطرِ زیاد آن. صحافیِ آن. از لبهٔ صافِ کاغذ. از تار و پود آن. از ارتباطی که میان شخصیت‌ها احساس می‌کنیم. از اثری […]

گاهی کتاب‌خواندن دربارهٔ کتاب‌خواندن، بهتر از کتاب‌خواندن است.   پیدا کردن کتاب‌ها آن هم درون کتابی دیگر کشفی دلچسب است.  عشق من به کلماتِ مکتوب تنها به کتاب‌ها خلاصه نمی‌شود بلکه به کتاب‌هایی دربارهٔ کتاب‌ها هم سرایت می‌کند.   کتاب‌هایی که در این پست با آن‌ها آشنا می‌شوید دربارهٔ باشگاه‌های کتابخوانی، کتابخانه‌ها،  کتابدارها، کتابفروشی‌ها یا […]

  یک بیماری بسیار مدرن وجود دارد که «نادیدنی» را «با ناموجود» اشتباه می‌گیرند؛ اما برخی به بیماری بدتری دچار شده‌اند، «نادیدنی» را با «غیرقابل‌دیدن» (مشاهده‌ناپذیر) اشتباه می‌گیرند.     این‌که از علم انتظار داشته باشید زندگی و مسائل حیاتی را توضیح دهد، دقیقا مثل این است که از یک متخصصِ دستور زبان، بخواهید شعری […]

 وقتی که اِسم و رَسم داری… وقتی آدم‌ها را به اسم می‌خوانی انگار آن‌ها را از تاریکی به نور می‌آوری. وقتی کسی را به نام می‌خوانی، او مؤدب‌تر است، با توجه و احترام بیشتری تو را نگاه می‌کند. اصلا بر می‌گردد و نگاهت می‌کند. چشم در چشم تو می‌دوزد و مشتاق شنیدن صدای تو می‌شود، […]

چندی است در وادی کلمات سرگردانم و این پرسه‌‌نشینی با خود واژه‌هایی ناب و دل‌نشین به همراه دارد. این بار شما را به جرعه‌ای از این جامِ لبریز از کلمه و کلام میهمان می‌کنم در فضایی خیال‌انگیز از واژه‌ها، نوشتن و کتاب. به پابوسی کلماتی می‌روم که مرزهای جهانِ اندیشهٔ مرا اندکی جابه‌جا می‌کنند، چرا […]

همهٔ کامل‌ها شبیه هم‌اند، اگر کامل باشیم در جمع گم می‌شویم. اگر بخواهیم بی‌نظیر و منحصر به فرد باشیم، باید ناکامل باشیم. ما تنها به یک صورت می‌توانیم کامل باشیم نه بیشتر، اما به بی‌نهایت روش می‌توانیم ناکامل باشیم و بی‌نظیر.   در ادامه دو پست قبل یعنی وابی‌سابی‌، زیبایی ناتمامی و کینتسوگی، شکسته اما […]

طبیعت می‌داند که زندگی همیشه ناتمام است، همواره تغییر می‌کند و هرگز کامل نمی‌شود و هر بهار این را به ما ثابت می‌کند. این ایده که زندگی «فعل» است و حرکتی رو به جلو دارد، در ایدهٔ ‌ژاپنی وابی‌سابی (Wabi-sabi) مجسم شده است. در زیبایی‌شناسیِ سنتیِ ‌‌ژاپن، وابی‌سابی جهان‌بینی‌ای مبتنی بر پذیرشِ زودگذر بودن، فانی […]

کینتسوگی (Kintsugi) یک رویکرد فلسفی در سفال‌گری است که ریشه در ژاپن باستان دارد.  کینتسوکوری (Kintsukuroi)، یا نازک‌کاری با طلا، هنر ژاپنی ترمیم ظروف سفالی شکسته با طلا، نقره یا پلاتین است.   اما کینتسوکوری، فلسفهٔ عمیق‌تر و مهم‌تری هم دارد. در این نگرش، چینی ترمیم شده زیباتر، ارزشمندتر و مستحکم‌تر است چرا که طی […]