اشتباه‌کردن، بخشی اجتناب‌ناپذیر از فرآیند رشد و توسعۀ فردی است. از اشتباه کردن می‌ترسیم و نتیجه‌اش این می‌شود که شانس‌های زیادی را از دست می‌دهیم، ریسک نمی‌کنیم و چیزهای جدید را امتحان نمی‌کنیم و همه این‌ها شانس ما را برای موفق بودن محدود می‌کند.

«کسی که هرگز اشتباهی مرتکب نشده، هرگز هم تلاشی برای انجام دادن کار جدیدی انجام نداده است.

آلبرت انیشتین

اشتباه کنید!

البته نه به این معنی که تجربیات دیگران و گذشتۀ خودمان را نادیده بگیریم و راه‌های رفته را دوباره بپیماییم، نه. اگر در مسیر درست بودید، از اشتباه کردن نترسید، چرا که خود این اشتباه‌کردن هم شاید جزئی از مسیر شما باشد.

می‌گویند که برای این‌که بهترینِ خودت شوی، تنها باید متعهد باشی که اشتباه‌های جدیدی مرتکب شوی.

یک اشتباه جدید 

اشتباهی که تو را یک قدم به هدفت نزدیک‌تر می‌کند.

پس عجله کنید

زودتر اشتباه کنید!  جایی شنیدم که اگر اولین کارتان خیلی کامل و بی‌نقص باشد، به این معنی است که شما خیلی در انجام آن تعلل کرده‌اید. نسخه‌های اولیه یک کار پر از اشکال هستند.

ما با اشتباه‌های‌مان یاد می‌گیریم و رشد می‌کنیم.  

اشتباه کنید تا بیاموزید. اشتباه کنید و آن را اصلاح کنید تا شما را به تعریف جدیدی از خودتان برساند، تا دیگران شما را با این ویژگی بشناسند، کسی که می‌داند چطور اشتباه کند و از آن‌ها سودی که باید، ببرد.

از خودتان بپرسید این یک اشتباه جدید است یا فقط یک اشتباه است؟

اگر جدید بود پس ارزش دارد که امتحانش کنید و گرنه سعی کنید اشتباه بهتری مرتکب شوید.

همه ما اشتباه می‌کنیم و این اجتناب‌ناپذیر است، چرا که ما انسانیم.

مهم است که یاد بگیریم خودمان را به خاطر اشتباه‌های‌مان ببخشیم (self-forgiveness).

جان لَستر، که از بنیان‌گذاران استودیو انیمیشن پیکسار است در مصاحبه‌ای دربارۀ این که پشت فیلم‌هایش چه فرآیند خلاقانه‌ای در جریان است این‌گونه پاسخ داده است که

«نظریۀ درون‌سازمانیِ پیکسار این است: هر چه سریع‌تر اشتباه کن.

اشتباهات جزء ضروریِ فرآیند خلاقانه هستند، پس مستقیم به سراغشان بروید و انجامشان دهید. حتی ایده‌های بزرگ هم در مسیر به‌ثمررسیدن در هم می‌شکنند و بعد باید با زحمت زیاد دوباره ساخته شوند. لستر می‌گفت: «همۀ فیلم‌های پیکسار زمانی در طول فرآیند تولید خود بدترین فیلم تاریخ سینما بوده‌اند. مردم این را باور نمی‌کنند، ولی واقعیت همین است. اما ما فیلم‌ها را در همان نقاط به حال خودشان رها نمی‌کنیم».

اذعان به اینکه یک پروژۀ خلاقانه وقتی قرار است اولین گام‌های شکنندۀ خود را از انتزاعیات لوکس، به‌سمت واقعیت بی‌رحم، بردارد تا چه حد ممکن است در لجنزار میان‌مایگی غوطه بخورد.

اشتباه‌نکردن، خود بزرگترین اشتباه است، زیرا

۱. هدفی که رسیدن به آن راحت باشد، ارزش رسیدن نخواهد داشت.

اگر بتوانیم کاری را بی‌نقص انجام دهیم، پس هدف درستی نبوده است. نیروی اراده به تنهایی برای رسیدن به هدف کافی نیست،‌ باید ریسک کرد و بزرگ اندیشید.

۲. هدفی که سخت باشد، ما را به چالش می‌کشد.

اگر به مانعی برخورد کنیم، یاد می‌گیریم که آن را حل کنیم، سختی‌هایش را تحمل کنیم یا درخواست کمک کنیم.

۳. اشتباه‌ها به ما اجازه می‌دهد که سیستم خود را کامل کنیم.

برخی در اولین چالش متوقف می‌شوند. اما هستند کسانی که از این چالش برای دوباره فکر کردن به تاکتیک‌هایشان استفاده می‌کنند و آن‌ها هستند که به هدف‌های‌شان می‌رسند. حقیقت این است که طرح و برنامه هر چقدر هم که دقیق باشد، موفقیت را تضمین نمی‌کند. اگر منعطف نباشیم شانسی نخواهیم داشت.

۴. استقامت و پشتکار اعتماد به نفس ما را بالا می‌برد.

اگر هر بار که اشتباه می‌کنیم،  از تلاش دست بکشیم، این باور را که «من نمی‌توانم انجامش بدهم» را تصدیق می‌کنیم. و تا وقتی که این باور پابرجا باشد ما کمتر و کمتر به نتایج مطلوبمان می‌رسیم. زمان آن است‌ که باورهای چاره‌سازتری بیابیم.

۵. اشتباه‌ها فرصت‌هایی برای نگاه کردن به خودمان، سیستم‌ها و انتخاب‌های‌مان هستند.

می‌توانید به آن‌ها به عنوان بهانه‌ای برای تسلیم شدن یا شکست خوردن نگاه کنید یا به آن‌ها به عنوان سکوی پرشی برای رشد نگاه کنید. هر تصمیمی که می‌گیرید، تاثیر یک موج قدرتمند را در همه حوزه‌های زندگی‌تان خواهد داشت.

۶. اشتباه‌ها باعث می‌شوند که از خودمان و دیگران سوال کنیم و به مسائل از دید دیگری نگاه کنیم.

۷. اشتباه‌ها ما را مجبور می‌کنند که همیشه‌ هشیار و آماده باشیم.

زنگ بیدار باشی هستند تا ما را متوجه نقطه‌ای که در آن حضور داریم بکنند.

۸. اشتباه‌ها انگیزه‌هایی هستند تا در آینده بهتر برنامه‌ریزی کنید.

اشتباهات به سادگی می توانند به پله‌های ترقی تبدیل شود. ما اجازه داریم از آن‌ها درس بگیریم و بهتر شویم.

۹. اشتباه‌ها اشتراک‌گذاری تجربیات انسانی را تسهیل می‌کند.

باید اشتباه کنیم تا تغییر کنیم. باید قبلا به اندازه کافی اشتباه کرده باشیم تا به دیگران کمک کنیم، توصیه کنیم یا مورد مشورت قرار بگیریم. کسانی که بیشتر از همه اشتباه کرده‌اند، مشاوران بهتری هستند.

۱۰. اشتباه‌ها ما را به نسخۀ بهتری از خودمان که می‌خواهیم باشیم، راهنمایی می‌کند.

بعد از هر اشتباه ما نسخۀ موثق‌تری از خودمان هستیم.

۱۱. اشتباه‌ها باعث می‌شود که در آینه به خودمان نگاه کنیم.

به ندرت پیش می‌آید که با خودمان واقعا رو راست باشیم، اما وقتی که اشتباه می‌کنیم، مجبوریم که این روراستی را بپذیریم، در باره‌اش فکر کنیم، که چه کرده‌ایم و انگیزهای پشت آن اشتباه چه بوده است. اما نترسیم و ادامه دهیم.

۱۲. برای تصحیح یک اشتباه، باید مسئولیت‌پذیر باشیم.

آن‌ها ما را قوی‌تر می‌کنند تا رشد کنیم.

۱۳. اشتباه‌کردن ما را متواضع‌تر می‌کند.

به خاطر داشته باشیم که ما اشتباه می‌کنیم. ما انسان هستیم با تمام خطاهای‌مان. مانند هر کس دیگری. این به ما کمک می‌کند تا با خودبرتربینی کمتری با دیگران رفتار کنیم.